BOBRY W EUROPIE

We wczesnym średniowieczu bóbr europejski (Castor fiber L.) zamieszkiwał licznie całą Europę i Azję od strefy stepów po tundrę. Jednak w początkach wieku XX przetrwało jedynie osiem małych populacji gromadzących w sumie ok. 1200 osobników. Gatunek stanął w obliczu groźby wyginięcia. W większości krajów zniknęły wraz z wiekiem XIX.
Głównym powodem zagłady bobrów były nadmierne polowania. Zastosowanie ubitych zwierząt było niezwykle różnorodne. Skór używano do produkcji luksusowych futer, mufek i czap, zawartość worków strojowych (gruczołów prepucjalnych) zwana strojem bobrowym (castoreum) – była ceniona jako panaceum na wszelkie choroby, a sadło świetnie nadawało się do leczenia ciężkich ran. Zęby bobra powieszone na szyi dziecka miały zmniejszać ból ząbkowania, zaś mięso – zwłaszcza z ogona pokrytego rogowymi łuskami przypominającymi rybie – mogło być spożywane w czasie postów. Postępująca kolonizacja, wycinanie i wypalanie lasów oraz osuszanie bagien również wpływały na zmniejszanie się liczebności bobrów.
Pierwsze poważniejsze próby ratowania bobrów podjęto w 1845 roku w Norwegii, gdzie zabroniono polowań. Podobnie postąpiono w Finlandii i Szwecji, jednak często było już za późno. Jednocześnie stopniowo przeprowadzano reintrodukcje bobrów – począwszy od Szwecji w latach 20., później w Norwegii, Rosji, Łotwie, Finlandii, Niemczech, Polsce, Litwie, Szwajcarii, Estonii, Mongolii, Francji, Austrii, Holandii oraz Czechach, a ostatnio w Rumunii, Chorwacji, na Węgrzech, Danii i Belgii. O ile jednak pierwsze reintrodukcje miały na celu głównie odbudowanie populacji gatunku, późniejsze skupiały się bardziej na ewentualnych korzyściach ekologicznych płynących z przekształcania środowiska przez bobry.

Dzisiaj ogromna część lasów utraciła swój pierwotny charakter. Ich gospodarka ukierunkowana jest głównie na produkcję drewna wysokiej wartości, natomiast tereny podmokłe zostały w większości osuszone oraz zdegradowane. Mimo tego bóbr powoli odzyskuje swój dawny zasięg, a obecna (dane z roku 2000) populacja liczy około 592 tysiące osobników. W Europie pozostaje także około 12 500 bobrów amerykańskich (Castor canadensis) skupionych w Finlandii i Karelii w Rosji. Populacje bobrów pojawiły się w całej Europie, z wyjątkiem Wielkiej Brytanii, półwyspu Iberyjskiego, Włoch i południowych Bałkanów. Najprawdopodobniej dzięki temu, że gatunek jest stosunkowo plastyczny, może zajmować tereny użytkowane i mocno zmienione przez człowieka. W dalszym ciągu są prowadzone reintrodukcje i jeżeli dotychczasowy trend się utrzyma, bobry w ciągu następnych dziesięcioleci staną się pospolitym gatunkiem.
W kilku krajach populacja bobrów jest na tyle silna, że przywrócono polowania (np. Szwecja, Finlandia, Litwa). W innych wciąż jeszcze jest zagrożony i ściśle chroniony (np. Francja, Niemcy, Słowacja, Węgry, Szwajcaria). Są też takie, w których populacja jest stosunkowo liczna, ale polowania są zabronione (jak np. w Polsce). W USA i Kanadzie, gdzie populacja bobra kanadyjskiego (Castor canadensis) została odbudowana wcześniej, wypracowano modele gospodarowania populacją oraz zmniejszania konfliktów pomiędzy człowiekiem a bobrami. Jednocześnie przeprowadzono kompleksowe badania, by poznać rolę bobrów w ekosystemach.

https://www.facebook.com/babawkrzakach
Siedlisko Bobrowe żeremie
https://www.facebook.com/babawkrzakach